De schilderachtige foto’s van de architectonische ruimtes die ik creëer lijken vooral de handen aan te spreken in plaats van de ogen: ze vragen om aangeraakt te worden, om geaaid, gevoeld te worden.
Ze zien eruit als onvoltooide gebouwen of verlaten ruïnes.
De fotowerken bevragen en herinterpreteren de ruimte die ons omringt, maar doen ook beroep op de innerlijke of imaginaire belevenis van ruimte.