Ik geloof dat in de tijdelijkheid en veranderlijkheid van verlaten ruimtes een heleboel wijsheid zit: patronen worden doorbroken, vanzelfsprekendheden worden bevraagd en door de controle los te laten, ontstaat er ruimte voor verrassingen.

Tijdlagen lopen er door elkaar heen als een spontaan ontstane collage. De plek ziet er tegelijk uit als een filmdecor, waar de scène nog gespeeld gaat worden.

Op deze plekken is de realiteit vreemder dan fictie.